Toen ik afgelopen week na lange tijd weer eens in de auto stapte voor een afspraak bij een klant, viel ik midden in een gesprek op Radio 1 met de Vlaamse journalist Lander Deweer, één van de auteurs van het boek ‘De nieuwe stilte’. Een gesprek over de zoektocht die hij samen met mede-auteur en muzikant Jan Swerts doet naar de nieuwe stilte in een tijd waarin er nog nauwelijks plekken zijn waar het helemaal stil is.
Net als de auteurs stoor ik mij al jaren aan het toenemende geluid om mij heen. Vooral laag-frequente geluiden zoals ventilatoren, koelpompen en wegverkeer maken mij soms helemaal gek. En alhoewel ik de link zelf nog niet had gelegd, zoek ik net als de auteurs van het boek steeds vaker de rust in neo-klassieke muziek van muzikanten als Max Richter, Nils Frahm, Olafur Arnalds en Joep Beving. Kortom, één en al herkenning en dus voor mij reden om het boek te bestellen en afgelopen weekend tijdens een onverwacht weekend op Vlieland in één ruk uit te lezen.
“In De nieuwe stilte gaan Lander Deweer en Jan Swerts op verkenning uit in het akoestische Wilde Westen zoals ze het zelf noemen. Twee vrienden. De ene reporter, de andere pianist. Samen, als in een quatre-mains, gaan ze op zoek naar een antwoord op de vraag die hen allebei benauwt: wordt de stilte met uitsterven bedreigd?
Hun zoektocht brengt hen langs verlaten dorpjes en miljoenensteden, sauna’s en stiltegebieden, kerkhoven en concertzalen. De trage, verstillende pianomuziek van Ólafur Arnalds, Jóhann Jóhannsson en Max Richter wijst hun de weg, ze biedt bescherming tegen het snelle, luide leven. Deweer en Swerts luisteren naar de neoklassieke muzikanten, maar ook naar filosofen, cardiologen, geestelijken, stadsplanners en toevallige passanten. Wat richten we aan met ons lawaai?
Hand over hand maakt hun irritatie plaats voor hoop. Op verhelderende wijze laten ze zien hoe de wereld niet almaar lawaaieriger wordt, zoals ze altijd dachten, maar juist stiller. De nieuwe stilte ontvouwt zich als een inspirerend reisverhaal en werpt een nieuw licht op onze toekomst: de kentering is ingezet, het helse kabaal gaat eruit.”
Wat mij vooral heeft geraakt in het boek is het antwoord op de vraag waarom minimalistische pianomuziek de laatste jaren zo populair is. Voor de liefhebber heb ik inmiddels een Spotify playlist De nieuwe stilte aangemaakt met een aantal van mijn favoriete neo-klassieke nummers.
Verder lezen:
- Stille hoop op een wereld zonder lawaai (De Tijd)
- Over stilte valt veel te zeggen
- Ten strijde tegen geluidsoverlast: “De nieuwe stilte komt uit de stad” (VRT)
Verder kijken (niet gerelateerd aan het boek):
- De Brom (documentaire over laagfrequent geluid)
- De nieuwe stilte (documentaire NTR)
Verder luisteren:
- De nieuwe stilte (Playlist Spotify)
Foto: Vlieland, September 2020
5 reacties
Interessante discussies en tips via Twitter, LinkedIn en Facebook waar ik dit bericht ook heb gedeeld.
Gedicht waar de auteurs in het boek naar verwijzen is “All Humans Too Late” van Kate Tempest:
Wat een herkenning. Ik ga het boek zeker kopen. Schiermonnikoog is niet voor niets al jaren onze favoriete vakantiebestemming. Maar euhhh geen Simon ten Holt op de lijst??
Ik zat idd nog te twijfelen of ik Canto Ostinato van Simeon ten Holt zou moeten toevoegen aan de lijst. Overigens sinds dit weekend een update gemaakt van de lijst! 😉
Eindeloos kindergekrijs op een speelplaats tegenover je huis, een non-stop zoemende warmtepomp naast je slaapkamerraam: geluidshinder drijft mensen tot wanhoop. Niemand die dat beter weet dan geluidsexpert Erik Roelofsen.
https://decorrespondent.nl/15529/slapeloze-nachten-door-de-airco-van-de-buren-geluidsexpert-erik-helpt/a1173979-f9dd-0f4f-2739-b421feeb7d57