Mathieu Weggeman over het belang van vakmanschap

door Marco Derksen op 23 maart 2017

Vanmorgen gevraagd voor een inspiratiesessie over leiderschap in een snel veranderende samenleving. We kwamen in het gesprek al snel op het werk van Mathieu Weggeman, hoogleraar organisatiekunde aan de Technische Universiteit Eindhoven. Volgens Weggeman hebben planning & control hun beste tijd gehad en moeten we organisaties veel meer sturen op collectieve ambitie en vakdeskundigheid. Organisaties moeten het vakmanschap (weer) centraal stellen en werken op basis van vertrouwen.

Het was al weer een tijd terug dat ik Weggeman heb horen spreken dus ik bekeek een recente presentatie van hem op YouTube en raakte opnieuw geinspireerd. Niet alleen door zijn betoog over leiderschap, maar vooral ook door zijn visie op het belang van vakmanschap en de steeds kortere halfwaardetijd van kennis waardoor we op steeds jongere leeftijd minder goed in ons vak worden als we ons niet blijven ontwikkelen.

Wie niet state-of-the-art in het vak is, kan niet in de lead zijn volgens Weggemans. Intrinsieke motivatie om state-of-the-art in je vak te blijven, leidt tot betere resultaten dan externe dwang (herregistratie, PE-punten, etc). Het is één van de drijfveren waarom ik me de laatste jaren steeds meer bezig houdt met post-HBO en post-academisch onderwijs. Leven lang leren, maar wel vanuit intrinsieke motivatie!

3 reacties

Weggeman geeft in “Leidinggeven aan professionals? Niet doen!” op vaak vermakelijke wijze weer hoe kenniswerkers zich aan regels en organisatiegedoe onttrekken, hoe ze regels omzeilen, of bespelen. Voor een project bij een kennisinstituut waar tijd voor een subsidiegever moest worden verantwoord bijvoorbeeld, ontwikkelde iemand een eenvoudig computerprogramma waarbij voor iedere medewerker tijdstaten werden gegenereerd, keurig met een randomizer, zodat het er realistisch uitzag. Alleen ziekte en verlof hoefden nog te worden verwerkt, en klaar was ’t ie.

Het boek staat vol met observaties hoe kenniswerkers opereren, hoe ze zich ontwikkelen, over hoe je met kennisoverdracht, maar uiteraard ook met de kenniswerkers zelf, moet omgaan.

Neem bijvoorbeeld de observatie dat de halfwaardetijd van kennis afneemt. Kennis raakt steeds sneller verouderd. Op een bepaalde leeftijd kunnen de professionals alle veranderingen niet meer bijhouden. Goed om te beseffen, toch?

Weggeman schrijft de behoefte aan organisatorische rust bij kenniswerkers hieraan toe. Als het vak al zo snel verandert, laat de omgeving dan alstublieft in rust. Klinkt plausibel.

Weggeman houdt het niet bij observaties. Hij geeft ook veel aanbevelingen, hierna volgen er enkele.

Voor kennisintensieve organisaties geeft hij de volgende ontwerpregels:

1. Formaliseer de structuur slechts op hoofdlijnen;
2. Leg de resultaatsverantwoordelijkheid bij de kenniswerkers (of in ieder geval zo laag mogelijk in de organisatie;
3. Kies voor een vakgerichte indeling;
4. Concentreer de organisatie geografisch en houd hem plat;
5. Installeer meervoudige carrièremogelijkheden.

Voor de managementstijl voor wie aan kenniswerkers leiding geeft is volgens Weggeman het volgende handelen wenselijk:

1. In samenspraak met de kenniswerkers een collectieve ambitie ontwikkelen;
2. Mensen kunnen inspireren;
3. Er zijn; waarnemen en adequaat communiceren;
4. Differentiëren (niet iedereen gelijk behandelen);
5. Als afleider fungeren voor “ruis van boven”;
6. Gezaghebbend opereren, maar wel met een dienende houding.

Dit boek behoort tot de bagage van ieder manager die met kenniswerkers/professionals te maken heeft.

Bron:
https://www.markensteijn.com/index.php/weblog/568-leidinggeven-aan-professionals-niet-doen

Beantwoord

Beantwoord

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Laatste blogs

Bekijk alle blogs (962)
Contact