Vandaag eindelijk de film “Perfect Days” van Wim Wenders gezien. Een prachtige film die laat zien hoe mooi het leven kan zijn als we in het nu leven. Het verhaal volgt Hirayama, een man die openbare toiletten schoonmaakt in Tokio en zijn geluk vindt in eenvoudige dagelijkse routines en de kleine dingen in het leven zoals natuur, muziek en literatuur.
Misschien wel tekenend voor de essentie van de film is dat op het moment dat de film is afgelopen en alle bezoekers de bioscoopzaal al hebben verlaten, Wenders de film prachtig samenvat in het slotbeeld met het woord “Komorebi”. Dit is Japans voor het spel van licht en schaduw door bewegende bladeren. Dat is eenmalig, op het moment zelf.
“Perfect Days” nodigt ons uit te kijken naar de eenvoud om ons heen en te genieten van elk moment. Het leven zit vol mooie, voorbijgaande momenten, als we maar de tijd nemen om ze te zien!
3 reacties
De filmmuziek met nummers van The Animals, Lou Reed, Otis Redding, Patti SMith, The Rolling Stones, Sachiko Kanenobu, The Kinks, Maki Asakawa en Van Morisson is ook prachtig. Voor geinteresseerden een playlist op Spotify:
met ook een prachtige Japanse versie van House Of The Rising Sun:
En inmiddels ook de eerste reacties op LinkedIn:
https://www.linkedin.com/posts/mderksen_film-perfectdays-wimwenders-activity-7166446266875379712-kYIR
Aziatische concepten als “Komorebi” blijven mij fascineren, zie ook mijn eerdere blogs hierover: