Ik voel me in een keer erg oude stempel hier 😉 Alsof ik – de metafoor voortzettend – aan de rem trek van een trein die MOET rijden. Verandering houd je niet tegen, maar als ik daarbij het goede uit het traditionele onderwijs kan behouden dan doe ik dat graag.

Onderwijsinstellingen van nu moeten inderdaad razendsnel een antwoord gaan verzinnen op de vele vormen van gratis online onderwijs. Maar de kracht van het fysieke onderwijs is ook persoonlijk contact met docenten, medestudenten en het werkveld. Voor een deel kan dat digitaal en zullen studenten dat ook best prettig vinden. Maar een school met fysieke voorzieningen ‘bindt’. En bij Avans Hogeschool zijn dat allang niet meer muffe lokalen voor frontaal onderwijs met een schoolbord (tegenwoordig SMARTboard), maar ruimtes en plekken die uitnodigen tot samenwerken. Daaraan moet je blijven sleutelen, maar wel vanuit de binnenkant: de (latente) behoefte vanuit student en onderwijs.

Soms een boek of tijdschrift uit de kast trekken, daar is niets mis mee. Was dit Engeland of de V.S., dan kon het aandeel digitaal al veel hoger liggen. Maar op het Nederlands taalgebied is heel veel nog niet in gedigitaliseerde vorm verkrijgbaar.

Het zou wel fijn zijn als de heren beleidsmakers hun plannen niet allemaal bedenken VOOR studenten, maar ook onderzoeken MET studenten tot hoever ze de ‘shift’ moeten doortrekken. Ook studenten van nu hangen misschien nog teveel aan ‘oude werkwijzen’ en dus kun je met het oog op toekomstige generaties altijd iets vooruitstrevender zijn. Besef dan dat er altijd jongeren zijn die hier niet in mee zullen kunnen: een verpleegkundestudent heeft een andere attitude dan een informaticastudent of een student aan de kunstacademie.

Ik ben het dus met jullie eens dat verandering moet. Maar a.u.b. geen ‘window dressing’. Studenten zullen daar haarfijn doorheen prikken (maar dan is het vaak al te laat).

@Raoul @Eric natuurlijk gaat het om de student en is het digitaliseren geen doel op zich. Echter experimenteren met vernieuwing kan geen kwaad, maar er dient wel draagvlak te zijn binnen de organisatie en al haar stakeholders. Ik kan me heel goed voorstellen dat het vertrouwen in allerhande schoolbestuurders er niet meer is; voorbeelden genoeg (zoals INHolland zelf evenals Amarantis en Meavita) die laten zien dat ook binnen deze instellingen het ethisch leiderschap ver te zoeken is en mismanagement hoogtij viert.

Toch gaat het er m.i. niet om, het onderwijs alleen te beschouwen, zoals Eric schrijft, “vanuit de binnenkant: de (latente) behoefte vanuit student en onderwijs”. Die student wordt nog steeds opgeleid voor beroepen die in mijn organisatie al niet meer bestaan. Die student wordt nog steeds opgeleid vanuit een systeem dat als industrieel proces lineair ontworpen is en waarbij de illusie wordt gewekt met het diploma, dat hiermee de kennisvergaring een soort eindstation heeft bereikt. We gaan een leven-lang leren en zoals Marco opmerkt, is het laten aansluiten van onderwijs op de behoefte van de student niet ff opgelost met een paar tablets of digitale schoolborden en maar is helaas het innovatie tempo van het onderwijs gewoon erg laag momenteel.

Het valt mij overigens tegen, dat een ieder die in het onderwijs werkzaam is, gewoon doorwerkt en het pikt dat bestuurders zich verrijken, salarissen gekort worden, er meer geld geïnvesteerd wordt in gebouwen dan in het onderwijs zelf en dat er niet, heel breed, wordt gewerkt aan een gedeelde toekomst visie. Er heerst een soort apathie, zodat bestuurders eenzijdig zaken gaan proberen te forceren (zoals hier gebeurt door Terpstra) omdat ze wel aanvoelen dat als er niets gebeurt de meeste scholen de komende jaren gaan verdwijnen. Of denken jullie dat MOOC ontwikkelingen alleen in de VS blijven plaatsvinden en ‘dat het uiteindelijk allemaal wel mee zal vallen’?

Inderdaad is alleen een iPadje of 3rd Space lokatie op geen enkele wijze voldoende voor de innovatie, het zijn experimenten. Of die deel uit gaan maken van een grotere beweging is aan de mensen in het onderwijs zelf…