Afgelopen week heb ik de film ‘De Acht Bergen‘ (2022) van Felix Van Groeningen en Charlotte Vandermeersch gezien op Netflix. Een prachtige film gebaseerd op de Italiaanse roman ‘Le otto montagne’ (2016) van Paolo Cognetti over vriendschap en de band tussen vader en zoon, tegen de achtergrond van de majestueuze Italiaanse Alpen. Naast het levensverhaal van de vrienden Bruno en Pietro en de prachtige beelden van de natuur, was het zeker ook de muziek van Daniel Norgren dat mij heeft geraakt.
Opmerkelijk genoeg kende ik de Zweedse singer-songwriter Daniel Norgren nog niet, maar de afgelopen dagen heb ik zijn muziek helemaal grijs gedraaid en leren waarderen. Wat een heerlijke muziek dat wat mij betreft het best is te vergelijken met een mix tussen Van Morrison en Neil Young.
De filmmuziek is vooral gebaseerd op nummers van het album ‘Alabursy’ uit 2015. En als je goed naar de teksten luistert, dan lijkt het wel alsof het album is gemaakt voor de film. Neem als voorbeeld het nummer ‘As long as we last’ waarin hij de vergankelijkheid van het leven en de onvermijdelijkheid van de dood verkent. De teksten bevatten zowel melancholie als een dringend gevoel van noodzaak, dat wordt weerspiegeld in het refrein “Come here now, You better come fast, As long as we last.”
Een korte biografie op basis van Wikipedia en een aantal recensies van zijn albums en optredens:
Daniel Lennarth Norgren (Borås, 18 juni 1983) is een Zweedse singer-songwriter. Sinds 2006 is hij verbonden aan het kleine indie label Super Puma records. Live speelt Norgren piano en gitaar met Anders Grahn op contrabas en Andreas Filipsson soms op een zelfgemaakt orgel.
In zijn tienerjaren gaf zijn vader Daniel zijn eerste gitaar, die hij als afdankertje langs de straat vond. Het was oud, krom en met een grote scheur in het hout. Toen hij de basis eenmaal onder de knie had, bleef hij spelen met een rauwe stijl die veel doet denken aan de Amerikaans blueszanger Son House.
Norgren woont nog altijd in de rust van de Zweedse bossen rond Borås, verscholen tussen de naaldbomen. Zijn uitstraling doet denken aan een houthakker, die dagenlang door de bossen trekt op zoek naar hout om de koude wintermaanden door te komen. Als toegewijde muzikant brengt hij veel tijd door met mijmeren over de hoogtijdagen van muziek en romantiek. Deze passie is duidelijk te horen in zijn muziek; de rust en ritme van de natuur vormen de basis van zijn creatieve proces. Hij houdt het eenvoudig en authentiek: geen gedoe met geavanceerde studioapparatuur of het eindeloos zoeken naar de perfecte geluidskwaliteit. Hij blijft trouw aan de essentie van folk en blues.
In 2007 debuteerde Daniel Norgren met Kerosene Dreams, een album dat vooral was opgenomen met zelfgemaakte instrumenten. Met Outskirt uit 2008 oogstte hij succes bij bluesfans en kon hij op tournee in Europa. Horrifying Deatheating Bloodspider uit 2010 werd genomineerd als singer-songwriter album van het jaar op het Zweedse manifest gala.
In 2011 volgde de EP Black Vultures met zes nummers, waaronder “Going Home Finally”, dat oorspronkelijk werd opgenomen voor en uitgezonden in de BBC Radio show genaamd God’s Jukebox.
In 2013 werd het album Buck uitgebracht, gevolgd door een Europese tour. De meeste nummers op Buck werden opgenomen in Norgrens huis op een 4-kanaals recorder. Het bevat studio-opnames zoals “Whatever Turns You On”. Dit nummer werd opgenomen en gefilmd in de Algorythm Sound studio en werd snel een hit toen het op YouTube verscheen. Het album bevat een live versie van “Moonshine Got Me” dat oorspronkelijk werd uitgebracht op de Black Vultures EP, maar werd opnieuw opgenomen tijdens een tour in Scandinavië.
In april 2015 werd Norgrens album Alabursy uitgebracht, gevolgd door een andere Europese tour. Wederom werden de meeste nummers opgenomen in zijn eigen huis op zijn 4-kanaals recorder. In 2022 werd het album gebruikt als de soundtrack voor de film The Eight Mountains, gebaseerd op de roman met dezelfde naam.
Na een lange periode getoerd te hebben, schreef hij nog in hetzelfde jaar nieuw materiaal dat resulteerde in zijn zevende album onder de naam The Green Stone.
Zijn album Wooh Dang uit 2019 (opgenomen in een textielfabriek) verkent alle uithoeken van de roots muziek waarin stijlen als blues, country en americana voorbijkomen.
Op zijn live-album uit 2021 worden country ballads op een fijne manier afgewisseld met uptempo blues nummers waarin deze Zweedse lonesome cowboy in excelleert. Mijn absolute favoriet is het 17 minuten durende Music Tape.
Norgren liet zich op zijn eerste albums inspireren door de blues maar gaandeweg is hij geëvolueerd naar een geheel eigen muzikaal universum. Daniel Norgren is een multi-instrumentalist al is het toch vooral zijn typerende stem die de aandacht trekt. Soms klinkt hij een beetje als Bob Dylan dan weer als Neil Young.
Hypnotiserende gitaar riffs, gemoedelijk samenspel en organische ritmes. Het is moeilijk je niet te verliezen in de meeslepende composities van Norgren. Tegelijkertijd is zijn stem nuchter en eerlijk. Hij vertelt verhalen over zijn leven, hoe natuur hem vormde en over de connecties met mensen om hem heen.
Met je ogen dicht luisteren naar singer-songwriter Daniel Norgren roept het beeld op van een ietwat vervallen plattelandsvilla waar al jaren dezelfde schommelstoel op de veranda staat. “Kom hier nu, je kunt maar beter snel komen, zolang we nog bestaan.”
Discography:
- Kerosene Dreams (2007)
- Outskirt (2008)
- Horrifying Deatheating Bloodspider (2010)
- Black Vultures (2011)
- Buck (2013)
- Alabursy (2015)
- The Green Stone (2015)
- Wooh Dang (2019)
- Live (2021)
Voor geinteresseerden heb ik een playlist op Spotify gemaakt van de muziek die is gebruikt in de film ‘De Acht Bergen’.
En er zijn nog kaarten voor zijn optreden op 8 september 2023 in Doornsroosje in Nijmegen!
3 reacties
Songtekst ‘As long as we last’:
Just a flash of light
In the nedless night
And it’s done
One day a diamondback
From the flour sack
Is gonna come
I hear the old folks when they say
It’s funny how time slips away
I here the old folks when they say
Days getting shorter every day
Then the box and stone
A little weep and moan
And it’s done
Flesh and bone
Will pay off the loan
When it’s done
I hear the old folks when they say
It’s funny how time slips away
I here the old folks when they say
Days getting shorter every day
Come here now
You better come fast
Come here now
As long as we last
No more two by two
No more me and you
When it’s done
Dreams and photographs
Are what will be left
When it’s done
I hear the old folks when they say
It’s funny how time slips away
I here the old folks when they say
Days getting shorter every day
Come here now
You better come fast
Come here now
As long as we last
Come here now
You better come fast
Come here now
As long as we last
Songwriter: Daniel Lennarth Norgren
Afgelopen week was ik bij het concert van Daniel Norgren in Doornroosje, Nijmegen:
Setlist at Doornroosje, Nijmegen:
Why May I Not Go Out and Climb the Trees?
Like There Was a Door
If You Look at the Picture Too Long
Moonshine Got Me
Everything You Know Melts Away Like Snow
I Waited for You
New Home
Putting My Tomorrows Behind
Let Love Run the Game
Music Tape
People Are Good
Whatever Turns You On
Encore:
The Power