Rube van Poelgeest doet sinds 2011 onderzoek naar de relatie tussen de mate van digitalisering en de kwaliteit van de geleverde zorg van Nederlandse ziekenhuizen en hoopt daarmee komende maand te promoveren aan de Universiteit van Utrecht.

Voor het meten van de mate van digitalisering van 72 Nederlandse ziekenhuizen heeft Van Poelgeest gebruik gemaakt van het EMR Adoption Model van HIMSS. De door een ziekenhuis behaalde score is vervolgens gekoppeld aan de kwaliteitsregistraties van Elsevier’s Beste Ziekenhuizen, van NIVEL over ongeplande heropnamen en van DICA over patiënten met darmkanker. Tot slot zijn interviews gehouden met medisch specialisten van elf ziekenhuizen over hun ervaringen met de digitalisering in ziekenhuizen.

De centrale vraag van het proefschrift is wat de relatie is tussen de volwassenheid van ziekenhuis-EPD-systemen en de kwaliteit van zorg. De drie deelstudies toonden opmerkelijk genoeg weinig of geen verband tussen volwassenheid en kwaliteit van zorg.

Van Poelgeest ontdekte dat het implementeren van klinische documentatie, met name verpleegkundige documentatie, ‘Closed Loop Medication Administration’, en intelligente zorgpaden, waaronder CDSS, een uitdaging vormen. De geïnterviewde medisch specialisten verkiezen digitaal boven de oude papieren dossiers. Het feit dat betrokken gezondheidswerkers op elk moment toegang hebben tot de patiëntgegevens die ze nodig hebben, wordt als belangrijk beschouwd maar in de praktijk blijft potentiële kwaliteitsverbetering echter achter zolang beslissingsondersteuning niet kan worden toegepast door het ontbreken van een volledig gecodeerd patiëntendossier.

Van Poelgeest gelooft dat Nederlandse ziekenhuizen nog maar aan het begin staan van een digitale transformatie. Bovendien moet eerst nog aan een aantal randvoorwaarden worden voldaan, zoals de actieve betrokkenheid van professionals en management. Het is niet alleen een technische transformatie, maar vooral een organisatorische transformatie.

Bron: Thesis Rube van Poelgeest