Gisteren samen met Gerjanne de film On Falling gezien, het sociale drama waarmee de Portugees-Schotse filmmaker Laura Carreira in 2024 haar regiedebuut maakte. De film is een Brits-Portugese coproductie van onder anderen Sixteen Films, bekend van het werk van Ken Loach (The Old Oak, Sorry We Missed You, I, Daniel Blake). Na een succesvolle première op de filmfestivals werd de film begin deze maand uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk en Ierland, en sinds 27 maart 2025 draait hij ook in de Nederlandse bioscopen.
Spoiler alert na de trailer:
On Falling is het indringende debuut van Laura Carreira, dat zich langzaam maar genadeloos in je vastbijt. De film volgt Aurora, een Portugese migrant die in Schotland werkt als orderpicker in een distributiecentrum. Wat begint als een sobere schets van haar dagelijkse sleur — vroeg opstaan, eindeloze gangpaden, targets, kantinepraat — groeit uit tot een beklemmend portret van isolatie, uitputting en verloren menselijkheid.
Carreira filmt met lange, observerende takes, met minimale dialoog en veel stilte. Juist daardoor voel je als kijker de verstikking en eenzaamheid van Aurora, die haar dagen slijt in een wereld waar menselijk contact is gereduceerd tot functionele uitwisselingen, en waardering bestaat uit een chocoladereep als “beloning”.
Toch is Aurora geen slachtoffer zonder wil. In kleine, schurende momenten zie je haar verlangen naar nabijheid: een hoofd op iemands schouder, een stiekeme glimlach, een bezoek aan een parfumerie. Het zijn flarden van menselijkheid die door de kieren van haar monotone bestaan glippen. En dan is er het sollicitatiegesprek. Een onschuldig bedoelde vraag – “Wat doe je graag in je vrije tijd?” – slaat om in besef. Aurora heeft geen antwoord. Dat moment is hartverscheurend, confronterend en raak.
De film eindigt met een vleugje hoop: een stroomstoring op het werk maakt ruimte voor een spontaan balspel met collega’s. Voor het eerst zien we Aurora lachen. Geen grote doorbraak, maar een eerste teken dat ze misschien weer iets van zichzelf terugvindt.
On Falling is geen makkelijke film, maar dat is precies waarom hij blijft hangen. Het is een subtiele, maar krachtige aanklacht tegen een economie die mensen reduceert tot productie-eenheden. Tegelijkertijd is het een ode aan de veerkracht van een vrouw die probeert mens te blijven in een wereld die haar voortdurend ontmenselijkt.
Een film die je niet alleen kijkt, maar vooral voelt.
Recensies:
- Trouw (★★★★☆) – ‘De duistere achterkant van de gig economie‘
- NRC (★★★★☆) – ‘Liefdevolle precisie en soms kritische ironie‘
- De Volkskrant (★★★☆☆) – ‘Een droevig beeld van de werkelijke prijs van de onlinewinkelindustrie‘
- VPRO Cinema (★★★★☆) – ‘Veel oog voor detail en zonder opsmuk‘
- The Guardian (★★★★☆) – ‘This is a very impressive debut‘
2 reacties
Een zeer indringende minimal music film, een sociaal drama op 0 niveau. Geen kijkgenot, je moet het laten gaan
Wat zeg je nu precies? Niet kijken vind je of juist wel? Het is idd geen kijkgenot, het is vooral een hele pijnlijke film waar je het liefst van wegkijkt. Maar is dat niet precies wat de makers ook willen laten voelen?