We kennen allemaal de uitdrukking “Taal doet er toe”. Het benadrukt het belang van taal in onze communicatie en de impact die het kan hebben op ons begrip en onze interacties met anderen. Het suggereert dat de woorden die we kiezen en de manier waarop we ze gebruiken, belangrijk zijn voor het vormgeven van onze gedachten, gevoelens en de manier waarop we de wereld en elkaar zien.
Net als beeld, speelt ook taal in de digitale transformatie een cruciale rol omdat het daarbij gaat over hoe organisaties en individuen communiceren, interacteren en waarden overbrengen. Het gaat in essentie over het bouwen van relaties over grenzen van teams, afdelingen en organisaties heen.
Deze week zag ik Tessa Cramer in een sessie over toekomstdenken in het onderwijs, waarin ze het belang van taal benoemt omdat het onze werkelijkheid vormt. Ze verwees daarbij naar het boek “Spreken en Zijn” van de Turks-Duitse denker, schrijfster en activist Kübra Gümüşay. Het boek is een verkennende studie naar hoe taal ons denken en onze politiek vormt en stuurt. Het boek daagt de lezers uit om na te denken over hoe we kunnen communiceren zonder mensen te reduceren tot categorieën, en het erkent het belang van het creëren van ruimte voor diversiteit in ons spreken. Gümüşay betoogt dat taal ons leven beperkt maar ook kan bevrijden, en het is essentieel dat we ons bewust zijn van de impact die ons taalgebruik heeft op de wereld om ons heen.
De quote van Gümüşay die Cramer aanhaalt in haar presentatie is de volgende:
Taal is net zo rijk en arm, beperkt en wijd, open en bevooroordeeld als de mensen die haar gebruiken.
Waarbij ze aangeeft dat je hier taal ook zou kunnen vervangen door de toekomst. Ik zou daar aan willen toevoegen dat je hier taal ook zou kunnen vervangen door (digitale) technologie. Ook technologie is net zo rijk en arm, beperkt en wijd, open en bevooroordeeld als de mensen die haar gebruiken.
Als voorbeeld hoe taal de toekomst kan scheppen, laat ze een reverse poem (omgekeerd gedicht) van Patagonia zien dat oorspronkelijk werd gepubliceerd als een advertentie in The New York Times. Het maakte deel uit van Patagonia’s ‘Buy Less, Demand More’ campagne tijdens Black Friday van 2020. Een campagne die consumenten aanmoedigt om bewust te consumeren en meer van bedrijven te eisen op het gebied van milieubehoud.
We’re all screwed
So don’t tell us that
We can imagine a healthy future
Because the reality is
It’s too late to fix the climate crisis
And we don’t trust anyone who says
We need to demand a livable planet
Because we don’t have a choice
Het gedicht is gemaakt om een boodschap van wanhoop om te draaien naar een van hoop wanneer het van onder naar boven wordt gelezen. Van pessimisme naar optimisme. Het laat op een mooie manier zien dat taal er inderdaad toe doet!
1 reactie
Mooi zeg die reverse poem.
Toen ik mijn eerste les in de corporate antropologie kreeg kwam na 5 minuten al de uitspraak: alles begint met taal, de etymologie, het draait om taal en het verhaal.
Het haakt hier aan op het punt om je perspectief te focussen op dat wat er gebeurd tussen mensen en tribes gebeurd.. Taal is dan het signaal.