Wat betekent toekomst nog?

Ooit zat ik in groep zeven te leren dat de belangrijkste les voor je toekomst is: de fouten van onze geschiedenis kennen. Wie weet, wie niet vergeet, is mogelijk tot het veroorzaken van verandering.

Toen was alles simpeler. Internet had nog maar drie plaatjes. Mobieltjes waren even groot als koffers. Er was nog nooit zo lang zo’n vredig en veilig bestaan geweest. Ik had alle mogelijkheden van de wereld, en als ik maar hard genoeg mijn best zou doen, dan zou ik alles kunnen worden wat ik wilde.

Er was één lijn.

Nu lopen er duizenden door elkaar heen. Als een rivier van onvoorspelbare mogelijkheden.

Je staat erbij en kijkt ernaar.

En niemand weet nu nog,
hoe te voorspellen,
hoe vooruit te kijken.
Feedforward is uitgestorven.

We laten er modellen op los,
berekeningen,
AI.

Maar zodra zij voorspellen,
is het al veranderd en weten we alleen nog maar,
dat hun uitkomst niet meer uit gaat komen.

Wat betekent toekomst nog?

Toen ik ging studeren leek het een goede keuze, nu [heb ik] 40k in studieschuld voor een diploma dat in jaar drie geen waarde meer had omdat alle banen geschrapt werden.

Mijn kinderen bellen zelf naar school en melden zich ziek met mijn stem, daar kom ik dan pas achter tijdens het oudergesprek omdat de receptioniste het verschil tussen mijn stem en de AI Carmen-stem niet hoort.

We namen Oekraïense vluchtelingen in huis, die via Instagram van hun buren en familie informatie over de stand van zaken doorgestuurd kregen. Die filmpjes en feiten bereiken de NOS niet. Sterker nog, de NOS gaf een boel fictie af.

Tegelijkertijd zag ik gisteren op Facebook een commercial met George Clooney erin, meteen verkocht ik, bleek later dat hij het bedrijf aanklaagt omdat hij helemaal niet zelf in die commercial zit maar een AI-gegenereerde versie van hem.

Ik weet niets meer zeker,
ik weet zeker, niets meer zeker.

Kan geen dankjewel meneer of mevrouw meer zeggen, begin elke mail maar met “mooie mensen”, omdat ik niet meer weet wie zich als wat identificeert.

Mijn tante heeft geen been meer sinds een ongeluk als kind. Zij leest over een vrouw die haar neus amputeerde en haar gezicht liet ombouwen om een kat te kunnen worden.

Ze huilt, ik weet niet wat te zeggen.

Ik vraag mijn dochter hoe je dan een selfie moet nemen omdat ik er altijd zo lelijk op sta. Ze klikt op zestien knopjes, en plots ben ik knapper dan Scarlett Johansson. Ik zeg tegen haar: “Maar deze foto klopt toch helemaal niet, hier lijk ik niet op.” Ze rolt haar ogen, “Iedereen doet dat, boeiend, duh.”

Ik weet niets meer zeker,
zeker nu niet.

Wat is toekomst nog?

De rivier aan onvoorspelbare mogelijkheden wordt met de dag groter. Steeds sneller. Steeds groter. Steeds onvoorspelbaarder. Steeds sneller. Steeds groter. Steeds onvoorspelbaarder. Steeds sneller. Steeds sneller. Steeds sneller steeds groter…

Wat is toekomst nog,
nu niemand weet,
niemand meer weet.

Dan dat je niet twee keer in dezelfde rivier kunt springen,
Je niet twee keer aan hetzelfde lijntje kunt trekken, je niet twee keer dezelfde prijs krijgt.

De toekomst is eindeloos.
De mogelijkheden zijn eindeloos.
De toekomst is mysterieuzer dan ooit,
en vandaag vraag ik je:

Hoe maken we de eindeloze mogelijkheden van onvoorspelbaarheid als enige wetenschap in het mysterie behapbaar?

Hoe spreken we boer Jan aan op zijn burgerschap in deze wirwar van lijnen die ook wij niet kunnen vertalen?

Wat is de taal van de toekomst, nu?

Durf je touwtje te trekken? Durf je, durf je.

We hebben doeners, durvers, gelovers, makers, harder nodig dan ooit. We hebben omlijners nodig.

En vandaag vraag ik je:

Wie van jullie zet de lijn naar morgen uit?
Wie hier is de levenslijn van onze toekomst?
Wie telt mee tot drie,
en springt,
de rivier in.

En springt,
met blind geloof,
de toekomst vandaag nog in.