Je draait de volgorde om volgens mij.
Je schrijft “De DSA richt zich op bedrijven met meer dan 45 miljoen maandelijkse gebruikers in de EU,” en later “Het heeft ook implicaties voor kleinere online diensten, die vanaf februari 2024 moeten voldoen aan de nieuwe regels.”

Maar de volgorde is precies andersom. De DSA omschrijft verplichtingen voor _alle_ online dienstverleners van bepaalde typen (Artikel 2 Toepassingsgebied). Daarbij gelden voor grotere dienstverleners met meer dan 45M gebruikers in hoofdstuk V art 33 e.v. _extra_ verplicthingen. Die nu zijn ingegaan, de overige verplichtingen volgen later om kleinere clubs meer implementatie tijd te gunnen, maar zijn eveneens op BigTech van toepassing. De DSA is dus niet primair een “nieuwe Europese wet die de macht van big tech moet beperken”, want hij geldt voor alle dienstverleners. De DSA kun je ook niet los zien van de DMA (die wél expliciet op de grote bedrijven is gericht in hun rol als gatekeeper.), en de nog komende verplichtingen uit de AI Verordening, en Data Verordening (waar het gaat om portabiliteit tussen dienstverleners), en de bestaande uit de Data Governance Act voorzover het databemiddelingsdiensten betreft.

Met je conclusie ben ik het geheel eens: er is in NL behalve vanuit samenzweringsfantasie-hoek (die zich alleen op losse stukjes zonder context richten) bitter weinig aandacht in de pers voor dit nieuwe raamwerk (in combinatie met de AVG uit 2015/18) dat door de huidige EC vanaf 2020 is opgebouwd en een geopolitieke propositie is voor digitalisering en data. De consistentie tussen al die wetten betekent min of meer een ‘perfect storm’ voor BigTech omdat die vanuit een andere propositie zijn ontstaan.