De methode die Cambridge Analytica gebruikte, was ooit ontwikkeld door een wetenschapper, die hele ándere bedoelingen had met deze techniek. Michal Kosinski, psycholoog van Pools afkomst, was vooral geïnteresseerd hoe we met algoritmes preciezer psychologische profielen van mensen in kaart kunnen brengen. Cambridge Analytica bood hem een half miljoen dollar voor zijn psychologische profielen, dat aanbod heeft hij afgeslagen. Daarna ging het bedrijf er alsnog met zijn methode – en de data van miljoenen Facebook gebruikers -vandoor.
De Nederlands filmregisseur Jos de Putter interviewde hem vorig jaar op de campus van Stanford University. Voor VPRO’s Future Shock sprak Chris Kijne hem over het interview en de interessante, dwarse ideeën van Kosinski die een opmerkelijk optimistische kijk heeft op de huidige technologische ontwikkelingen.
Privacy is een achterhaald begrip volgens Kosinski, we laten continue digitale sporen achter. Het is een illusie om te denken dat privacy nog bestaat. Sterker nog, het is zelfs gevaarlijk om te denken dat privacy nog bestaat. Kosinksi pleit voor volledige transparantie over het gebruik van data en algoritmen.
Ook de schijnbaar toenemende manipulatie van burgers door nepnieuws relativeert Kosinksi. Nepnieuws is er volgens Kosinksi altijd geweest. Politici hebben altijd gebruik gemaakt van media om burgers te manipuleren. Wij zijn altijd gevoed met nepnieuws zonder dat we wisten dat het om nepnieuws ging maar we hebben nooit de kans gehad om het nepnieuws te debunken. Dankzij internet zijn we nu veel sneller in staat om nepnieuws te achterhalen. De balans is volgens Kosinksi omgeslagen ten gunste van de burger.
Een vergelijkbare redenatie heeft hij als het gaat om de filterbubbel. Die is er volgens Kosinski ook altijd geweest, maar nu pas worden we er ons echt bewust van en zijn we door internet in staat om ook de mening te horen van anderen buiten onze eigen netwerk. Als voorbeeld noemt hij het feit dat hij via sociale media nog steeds contact heeft mensen uit het verleden en daarmee andere geluiden hoort.
Het feit dat Kosinksi afkomstig is uit het voormalige Oostblok zal zeker ook een rol spelen in de vorming van zijn visie op de huidige ontwikkelingen met betrekking tot privacy, nepnieuws en filterbubbels.
Bron: Future Shock
2 reacties
Hi Marco, goede blog post, belangrijk topic! 🙂
Maar op dit punt ben ik het niet eens met Kosinski, quote:
“now if I can make the same
predictions if I can predict your
intimate traits such as your political
views sexual orientation religious et
personality intelligence or whether your
parents were divorced or not if I can
predict all of those things by simply
providing an algorithm with the list of
songs that you have listened to or the
list of websites that you have visited
in recent hours or days this basically
means that we are heading towards the
post privacy era your time where people
will not have rights to privacy”
Privacy valt of staat niet bij het wel of niet kunnen voorspellen van bepaalde persoonlijke kenmerken.
Privacy betekent volgens mij de mate van controle die hebt over welke informatie over jou heeft in combinatie met de mate van zichtbaarheid, van deze informatie.
Mijn bank heeft bijvoorbeeld privacy gevoelige informatie over mij vanwege mijn betalingen. Maar zolang deze informatie niet zichtbaar is voor derden is er geen privacy-issue. Er ontstaat er wel een privacy-issue wanneer de bank bijvoorbeeld besluit om alle betalingen te analyseren, hiermee persoonlijke gedragsvoorspellingen te maken en deze openbaar te delen.
Dit vond ik trouwens wel een interessante als het gaat om “je privacy opgeven”:
https://youtu.be/aZez6-l3n4k
https://youtu.be/iDKCP1Bh9Uo
https://youtu.be/AdicQt_-HJ8
@Dirk:
“Privacy valt of staat niet bij het wel of niet kunnen voorspellen van bepaalde persoonlijke kenmerken. Privacy betekent volgens mij de mate van controle die hebt over welke informatie over jou heeft in combinatie met de mate van zichtbaarheid, van deze informatie.”
Maar dit is precies het punt dat Michal Kosinski maakt, we laten overal digitale sporen na en het is een illusie om te denken dat we dat kunnen afschermen. Hij pleit er vervolgens voor dat organisaties hier transparant mee omgaan. Welke data heb je van mij en wat doe je daar mee?