Hartmut Rosa’s sociologische werk concentreert zich rond het begrip van snelheid en de invloed daarvan op de moderne mens. Zijn concept van ‘Beschleunigung’ of versnelling verkent hoe technologische, sociale en individuele veranderingen een voortdurend gevoel van tijdsdruk creëren, wat kan leiden tot stress, angst, burn-out en depressie.

Rosa’s oplossing voor dit gevoel van vervreemding is ‘resonantie’, een concept dat hij verder ontwikkelt in zijn boek ‘Resonanz: Eine Soziologie der Weltbeziehung’. Volgens Rosa is resonantie de zinvolle relatie die een persoon kan opbouwen met anderen, objecten, gebeurtenissen, muziek, en de wereld in het algemeen.

In zijn boek ‘Unverfügbarkeit’ (in het Nederlands vertaald naar ‘Onbeschikbaarheid’) gaat hij dieper in op het concept van resonantie en hoe men toegang kan krijgen tot deze ervaring. Rosa betoogt dat de moderne wereld gedreven wordt door het verlangen om alles beschikbaar te maken – wetenschappelijk kenbaar, juridisch berekenbaar, politiek beheersbaar en technisch controleerbaar. Echter, een volledig bekende, geplande en gecontroleerde wereld is een ‘dode’ wereld, waarmee men niet in dialoog kan treden en waarmee men vervreemd raakt. De echte levendigheid en ervaring komen voort uit de ontmoeting met het onbeschikbare, het onkenbare en het onbeheersbare.

Rosa’s werk is een belangrijke bijdrage aan de sociologie, omdat het belangrijke vragen stelt over de gevolgen van de moderne levensstijl en suggesties doet over hoe deze problemen kunnen worden aangepakt. Zijn concepten van versnelling, resonantie en onbeschikbaarheid zijn cruciale hulpmiddelen om de complexiteit van de moderne samenleving te begrijpen.

Zie ook:
https://www.boomfilosofie.nl/auteur/110-678_Rosa/100-10778_Onbeschikbaarheid