Blog:

Diplomafabriek

door Marco Derksen op 13 april 2013

diplomafabriek

Dit weekend in zowel de Volkskrant als NRC veel aandacht voor het hoger onderwijs. In de Volkskrant naast de speciale bijlage over werken in het onderwijs, een analyse van Rutger Bregman over de kwaliteit van het hoger onderwijs in een tijd waar studentenaantallen blijven toenemen en de budgetten blijven dalen. Bregman verwijst daarbij naar een twintig jaar geleden geschreven pamflet van Chris Lorenz, hoogleraar aan de Vrije Universiteit, waarin een voorspelling wordt gedaan over hoe de bezuinigingen en de ‘ondernemende universiteit’ het onderwijs zouden gaan uithollen. Het is sindsdien alleen maar erger geworden en inmiddels staat de VU symbool voor het falend bestuur in het hoger onderwijs.

Bregman stelt zich de vraag wat het betekent als het bestuurlijke falen niet de ziekte maar het symptoom is. Wat als de teloorgang van de VU voortkomt uit de manier waarop we het hoger onderwijs hebben ingericht? En wat als de problemen aan de VU een voorbode zijn van wat zich aan alle universiteiten en hogescholen dreigt af te spelen? De helft van de jongeren stroomt inmiddels door naar het hoger onderwijs waar meer dan 30 procent van het budget naar ondersteunend personeel gaat waaronder een toenemend aantal PR-medewerkers en managers. En de diplomafabriek waar kwaliteit is gelijkgesteld aan kwantiteit draait door. De oplossing? Pak het probleem bij de wortel aan en stop met het betalen voor kwantiteit.

Groter zijn loont

Opmerkelijk genoeg lees ik vervolgens in het NRC een artikel van Marcel aan de Brugh waarin hij Ton van Raan citeert. Van Raan, hoogleraar ontwikkeling van wetenschap & technologie aan de Universiteit Leiden, pleit voor de fusie van de betafaculteiten van VU en UvA.

Van Raan heeft onderzoek gedaan naar de 500 grootste universiteiten van de wereld op het aantal publicaties en citaten. En uit zijn onderzoek blijkt dat naarmate een universiteit groter is en meer publiceert, het aantal citaties disproportioneel hard groeit. Bjorn Jamtveit, hoogleraar geologie aan de Universiteit van Oslo, is het niet eens met van Raan en laat zien dat andere schalingsfactoren negatief uitpakken. Zo neemt de ondersteunende staf disproportioneel toe naarmate een onderzoeksgroep of universiteit groeit en dat resulteert weer tot groeiende administratieve systemen met nadelige effecten. Jamtveit baseert zich daarbij op eigen onderzoek van enkele jaren geleden waarin hij heeft gekeken naar de schalingswetten in Europees research. Jamtveit pleit dan ook niet voor fusie maar ziet meer heil in het verbeteren van samenwerking tussen vakgebieden. En dat samenwerken een betere oplossing is dan fuseren hebben we al eerder bepleit.

3 reacties

Kortom, de geleerden zijn het niet eens en dat niet eens zijn geldt op meer vlakken b.v. de economie (wel of niet bezuinigen) en de zorg (wel of niet opschalen/fuseren). Dus waarop moet je dan je beleid en je beslissingen baseren? Dat zal altijd lastig blijven en achteraf zien dat het misschien beter anders had gekund zal altijd makkelijk blijven…

Beantwoord

In de Groene Amsterdammer van 16 mei 2013 een 6-pagina tellend artikel van Marcel ten Hooven over de uitverkoop van de universiteit. Steeds meer universiteiten raken in de greep van het neoliberalisme. De colleges van bestuur runnen ‘hun’ instelling als een commercieel bedrijf. Zo ook op de Vrije Universiteit te Amsterdam. Dit is uitlokking tot fraude aldus Ten Hooven.

Beantwoord

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Laatste blogs

Bekijk alle blogs (965)
Contact