De Indiase onderwijswetenschapper Sugata Mitra laat al vanaf eind jaren negentig via zijn ‘Hole in the Wall’-experimenten zien hoe kinderen zich zelf kunnen onderwijzen zonder aanwezigheid van een leraar maar met toegang tot het web. Mitra sprak daarover op diverse TED-events in 2007 en 2010 en werd daarvoor recentelijk beloond met de jaarlijkse TED-prijs. Daarmee wordt een eerste stap gezet om zijn droom om de school van de toekomst of Self Organized Learning Environments (SOLE) zoals hij het zelf noemt, te kunnen bouwen.
En alhoewel ik onder de indruk ben van zijn experimenten en vind dat hij door moet gaan om zijn droom te verwezenlijken, moeten we ook kritisch blijven. Zijn de experimenten voldoende representatief? En zijn alle vaardigheden op deze manier aan te leren? Ik ben overigens niet de enige die kritisch is op het werk van Mitra, Donald Clark beschrijft op zijn blog 7 redenen om te twijfelen aan het werk van Mitra. Ook de Bruyckere en Hulsof gaan in hun boek ‘Jongens zijn slimmer dan meisjes‘ in op het werk van Mitra en vragen zich af waarom er in wetenschappelijke literatuur zo weinig wordt verwezen naar het onderzoek van Mitra. Ze komen tot de conclusie dat het een mooi initiatief is maar stellen dat de onderzoeksresultaten heel wat nuances behoeven!
