Het speelveld rond leermaterialen in het onderwijs is flink in beweging (zie bijvoorbeeld de discussie over MOOC’s). Er zijn voortdurend technologische en marktontwikkelingen die vragen om andere leermaterialen. Marktpartijen (uitgevers, distributeurs, software leveranciers) reageren op verschillende manieren op de genoemde ontwikkelingen. Willem Karssenberg verwijst op het saMBO-ICT-blog naar een LiMBO-verkenning naar technologische en marktontwikkelingen die relevant kunnen zijn voor de leermaterialenketen (pdf).

In de verkenning geven Thomas Bachet (TNO) en Nico Verbeij (VKA) een antwoord op de vraag welke technologietrends en welke marktontwikkelingen een andere inrichting van de leermaterialenketen mogelijk maken en hoe die nieuwe leermaterialenketen er uit zou kunnen zien. Daarbij gaan ze uit van 4 scenario’s:

1. De student aan zet
   De verantwoordelijkheid voor de aanschaf van het leermateriaal ligt volledig bij de student. Hij zorgt als kritische consument zelf dat hij de (digitale en niet-digitale) leermaterialen bij de start van de opleiding tot zijn beschikking heeft.

2. De instelling regelt alles
   Het inschrijven bij een opleiding en het betalen van zijn inschrijfgeld is voor de student voldoende. De opleiding zorgt ervoor dat de aan student alle (digitale en niet-digitale) leermaterialen bij de start van de opleiding aan hem zijn geleverd.

3. Alle leermateriaal is digitaal
   De student en docent kan altijd en overal bij zijn digitale leermateriaal via een eigen apparaat (tablet, laptop, smartphone en/of PC).

4. Onbeperkt digitaal leermateriaal
   De student en de docent neemt een totaalabonnement op het leermateriaal. Alle betaalde leermaterialen vallen onder dit ene abonnement.

Alhoewel de verkenning primair is gericht op het MBO, geeft het ook een mogelijke richting voor andere vormen van onderwijs. Aanrader!