Het ding is, je dochters staan hierin niet alleen. Uitgebreid onderzoek toonde aan dat door de band het gros van de studenten hier niet zit op te wachten. Is geen reden om niet te kijken hoe technologie in te zetten, maar als je het doet omdat jongeren anders zouden zijn, dan kom je bedrogen uit.
Voor onderzoek hierover, check: http://theeconomyofmeaning.com/2012/04/23/you-want-to-use-the-concept-of-the-digital-native-just-dont-research/ en http://theeconomyofmeaning.com/2012/08/10/do-digital-natives-need-other-education-than-boomers-or-genx-guess-what/

Da’s mooi wat je kinderen aangeven en exact waar het volgens mij om gaat:.
Dat we te maken hebben met iets ‘geks’ dat het nu ‘allemaal’ wel kan.
Dat vraagt om een EN/EN benadering ipv niet.
Als je naar een college wilt gaan dan kan dat maar je kan thuis blijven via de stream leren, is up to you.
Die enorme keuze vrijheid van Ja denken is misschien wel een grotere uitdaging dan gedacht…voor ons diep verankert calvinisten gen:-)

Maar met de opgroeiende generatie ben ik ervan overtuigd dat die shift will happen.

“Do we necessarily need a degree? Or do you believe, like me, that an alternative path to educate yourself can lead to an inspiring and fruitful career too?”

Wanneer je als klein sleepbootje wil bijsturen moet je wel stevig aan de romp trekken van die een mammoettanker trekken. Jan Derksen doet dat in mijn ogen geweldig. Onderwijs (maar je kunt het ook op andere sectoren betrekken) lijkt in veel opzichten op zo’n mammoettanker die moeizaam inspeelt op nieuwe technologische mogelijkheden en op het feit dat studenten nu totaal anders leren dan ‘vroeger’. Ik vraag me zelfs af of dit type onderwijsinstituten zich wel fundamenteel aan kunnen passen. Net als bij oude (legacy)software houdt het alsmaar aanpassen op een dag op en is het verstandiger om voor iets heel anders te kiezen.

Binnen het Onderwijs ligt nog steeds het accent op Wat er geleerd moet worden in plaats van Hoe geleerd moet worden. En, het Hoe was voorheen anders dan nu in een digitaal tijdperk. Met andere woorden, het accent ligt op kennisoverdracht, vandaar ook de instrumenten als Hoorcolleges.
Echter, in toenemende mate is deze kennis al buiten deze traditionele wegen ruimschoots beschikbaar en toegankelijk. Het gaat nu om hoe je daarmee moet of kan omgaan.

Dat vraagt om coaching en begeleiding. Daarmee verschuift het accent van Wat naar Hoe. Dat zijn andere instrumenten, gericht op de vereiste competenties van nu en straks. En, dit binnen een digitaal tijdperk. Het is ‘Anders doen, anders denken!’

In het kader van het Krimpvraagstuk respectievelijk vanwege de gevolgen van verschillende demografische ontwikkelingen, ook in Nederland, heb ik in 2008 nadrukkelijk gepleit om Hoorcolleges op afstand te doen. Door de aloude aanpak zijn jongeren genoodzaakt huis en haard te verlaten. Dat is ten koste gegaan van diverse regio’s. Door het wegtrekken van studerende jongeren is de vergrijzing daar harder toegeslagen dan elders. Er is daar een onevenwichtigheid ontstaan in de bevolkingsopbouw.

Hierbij heb gerefereerd aan mijn eigen ervaring als student. Nimmer heb ik een hoorcollege bijgewoond. Eén keer in de week bekeek ik op de universiteit de video-opnames. Tegenwoordig zijn deze opnames digitaal. En, waarom zou je deze dan niet op afstand bekeken en beluisterd kunnen worden. En, waarom werken universiteiten niet samen door één opname te maken en te beschikbaar te stellen over dat ene thema en onderwerp. Dat werkt kosten verlagend. Het geld kan dan effectiever ingezet worden voor het Onderwijs.

Door de onevenwichtigheid in bevolkingssamenstelling qua leeftijdsgroepen wordt straks moeilijker om daar de mantelzorg goed te organiseren en zullen senioren daar eerder een beroep moeten doen op collectieve voorzieningen. En, die door de sterke vergrijzing onbetaalbaar is en verder wordt. Dit probleem moet niet worden onderschat.

Als het Onderwijs ‘gemoderniseerd’ wordt door het anders te organiseren en slim gebruik te maken van ICT, kan een belangrijk deel van deze studenten in de regio blijven. Deze studenten behoeven dan een minder grote schuld aan te gaan (minder reiskosten en thuiswonend) en als samenleving kunnen de zorgkosten lokaal beperkt worden. Er is hier sprake van een behoorlijke win-win-situatie.

Er is geen probleem, wel een uitdaging. En, inmiddels is de techniek sterk verbeterd ten opzichte van enkele jaren geleden. Binnen de Onderwijssector zijn al stappen die richting gezet en zijn er al pilots geweest. Alleen de techniek was toen nog niet toereikend en zijn deze pilots toe nog niet geslaagd. Momenteel is het al heel gewoon, dat leerlingen bijles on-line krijgen (en ook succesvol). En, de leerlingen leren via YouTube van verschillende opnames met uitleg over iets, meer dan op school.

Onlangs heb ik gepleit om voortaan geen les meer te geven, dat doen ze al via deze filmpjes e.d. Maar, nadrukkelijk een vragenbaak te zijn en coach en begeleider. Dat is effectiever en de leerlingen vinden dit ook leuker en uitdagender. Waarom zou dit niet bij studenten kunnen werken?

En, er zijn als scholen die hier ook al (nog op kleine schaal) mee experimenteren. Geen bijles meer op school, maar contact met de leraar via de webcam en met behulp van het digitale schoolbord op het scherm. Dat is qua techniek ingenieuzer dan simpel een opname van een hoorzitting on-line zetten.

Studenten hoeven niet altijd op de universiteit te zijn. Ook de contacten met hoogleraren etc. hoeven niet face-too-face. Dat kan ook via beeldtelefonie en Internet. Alleen bij bepaalde praktijkvakken is het wel nodig vanwege bepaalde faciliteiten of het bekwamen in concrete handelingen. Ook hier kunnen universiteiten en hogescholen samenwerken en faciliteiten delen en dat te decentraliseren en dichter bij de regio is.

Op mijn eigen blog heb ik hier ook al gereageerd:
http://www.e-learn.nl/2013/01/03/hoorcollege-is-uit-de-tijd

David Wiley, Tedexed 03-06-2010) geeft aan dat in de komende 25 jaar er bovenop de 120 miljoen studenten die al aan de universiteiten studeren er nog eens 150 miljoen studenten komen uit landen die nu sterk in ontwikkeling zijn. Dit zou betekenen dat er tussen nu en 2040 er 2400 universiteiten bij moeten komen inclusie alle hoogleraren. Dit zal onmogelijk gaan lukken en MOOC (Massive Open Online Course) is de mogelijkheid om dit wel te doen.
Momenteel zijn al duizenden cursussen online waar miljoenen mensen actief mee bezig zijn. Zo volg ik deze weeg de cursus MOOC MOOC over nieuwe pedagogiek.

Studenten geven naar aanleiding van deze uitspraken aan toch graag de mogelijkheid te hebben vragen te stellen: http://www.nu.nl/binnenland/3002113/studenten-afschaffen-hoorcolleges-.html

Ook dat zo online kunnen natuurlijk. Als het college live is tenminste.

@Bas – dan moet je toch juist voor het opknippen van het diploma zijn? Studietijd kan zeker vormend zijn, maar de alternatieven die jij noemt ook. Door het opknippen komt er juist meer ruimte voor jou alternatieven.

Waar jullie volgens mij in de hele discussie aan voorbijgaan, en dat is volgens mij waar Derksen een appel aan doet, is om het ‘instituut’ niet meer klakkeloos te nemen voor wat het is. Het gaat niet zozeer om of je er veel aan hebt om naar een plek te gaan om menselijke interactie te ervaren/leren, aangevuld met technologie die kennis aanreikt, al of niet in brokjes, maar eerder om invulling durven te geven aan het begrip ‘een leven lang leren’ (Bas raakt dat wel met zijn opmerking dat een WW uitkering afhankelijk zou moeten zijn van de tijd die je in jezelf hebt geïnvesteerd).
Daar kun je best plekken voor verzinnen die je nog ‘school’ noemt maar dat heeft feitelijk niet veel meer te maken met de organisatie structuren van de huidige scholen: waar docenten niet mogen worden afgerekend op hun kwaliteit (en je hebt ook hier nu eenmaal goed en slechte docenten, net als in het echte leven) en waar men kennis aanreikt die in veel gevallen volstrekt verouderd is, waar archaïsche onderwijssysteem via een paar monopolistische uitgevers voor goud geld moet worden afgenomen, waar schoolbesturen los staan van de realiteit en maar wat doen en aanrommelen, vooral ten eigen faveure (lease auto’s, vergoedingen) en grootheids waanzin (staan iedere dag de kranten van vol), zodat deze besturen feitelijk zichzelf organiserende, overbetaalde vastgoed bazen zijn geworden, zonder enige kennis van zaken hoe je een moderne organisatie dient te faciliteren, teneinde optimaal in de stakeholders behoefte te voorzien. Onder die besturen staan natuurlijk directieleden, afdelingshoofden, mentoren, hulpverleners, ouderraden, zeggenschap raden, leerlingenraden en meer ‘overhead’, waarvan de meeste mensen op die posities in mijn bedrijf alleen als betalende vergaderaar naar binnen zouden mogen ( ff doordenken).

Toch is het democratisch gehalte binnen dit soort clubs, net als al dit soort vergelijkbare structuren in onze samenleving, niet aanwezig ( of mag u wel iets beslissen over de besteding van uw zorg premie of pensioengelden?) Hier spreek ik uit eigen ervaring met 3 kinderen op de middelbare school. Dit wordt mede gevoed door een overheid financiering constructie die dit beleid stimuleert en iedere uitwas aan creativiteit rammen we er via de CITO vakkundig uit.

Bas begint m.i. hier in zijn laatste comment een nieuwe richting aan te geven. Dat is hard nodig.
Want laten we ons realiseren dat in mijn bedrijf noch, bij de meer dan bij ons systeem 75 aangesloten bedrijven, de marketing manager (en waar ik ‘manager’ zeg horen daar natuurlijk ook medewerkers bij), p.r. manager, sales manager, webmaster, food & beverage manager, chef kok, kok, plongeur (afwasser), loonadministrateur, controller, inkoopmanager, facility manager en wat voor andere prachtige beroepen er allemaal wel niet te leren zijn, functies zijn die in mijn bedrijf AL SINDS 4 JAAR NIET MEER BESTAAN.