Beckstrom liet in zijn presentatie zien waarom gedecentraliseerde netwerken minder gevoelig zijn voor veranderingen dan gecentraliseerde netwerken. Hij gebruikte daarvoor de metafoor van zeesterren en spinnen.

Een zeester heeft geen centraal besturingsorgaan maar 5 (of meer) armen waarbij elke arm dezelfde organen bevat. Hak je een zeester in stukken, dan onstaan er meerdere zeesterren. Een spin heeft wel een centraal orgaan en als je die in stukken hakt dan is het dood.

Aan de hand van voorbeelden uit de geschiedenis zet Beckstrom zijn metafoor kracht bij. Hij laat zien hoe Hernan Cortas in 1519 in een periode van slechts twee jaar het machtige rijk van de Azteken veroverde en daarmee het begin inluidde van de Spaanse kolonisatie van Zuid-Amerika. Dit in tegenstelling tot de moeizame strijd die in Noord-Amerika werd gevoerd tegen de Apaches van indianenleider Geronimo.

Het grote verschil? De Azteken werden centraal aangestuurd vanuit Tenochtitlan (voorloper van het huidige Mexico-stad) terwijl de Apaches niet als een volk samenleefde maar bestond uit een groot aantal stammen die behoren tot het Noord-Amerikaanse indianenvolk de Athabasken.

Vervolgens gaat Beckstrom naar de huidige tijd waarin hij de ontwikkelingen laat zien in de muziekindustrie. In de afgelopen decennia is de macht in de muziekindustrie heel langzaam verschoven van een groot aantal kleine muzieklabels naar 4 mediamagnaten die samen zo’n 80% van de omzet in deze industrie in handen hebben, namelijk Sony BMG, Universal Music Group, Warner Music Group, en EMI (Beckstrom heeft het over 5 partijen; wie is nu de vijfde?)

En toen kwam Napster, de eerste wereldwijd gebruikte muziekdeelservice die de muziekindustrie op zijn kop zette. Napster bereikte met 13,6 miljoen gebruikers in februari 2001 een hoogtepunt maar moest ten gevolge van diverse rechtzaken uiteindelijk toch sluiten (later als betaaldienst weer gestart). En zoals min of meer verwacht, stapten de gebruikers massaal over op alternatieven die nog slimmer de muziek decentraal verpreiden (via peer-to-peer) zoals eMule, KaZaA en BitTorrent.

Daarmee is de kern van Beckstrom’s boodschap duidelijk. Decentrale organisaties als Wikipedia, Grokster en YouTube hebben grote voordelen ten opzichte centrale organisaties als Britannica, Microsoft of CBS. Dat betekent overigens niet dat je alles decentraal moet organiseren (chaos?). Er bestaat een optimale mix tussen centrale en decentrale organisatie-elementen ook wel ‘sweet spot’ genoemd. Als voorbeeld noemt hij daarbij Citizendium.

Tot slot gaat Beckstrom kort in op de zogenaamde ‘katalysatoren’ (of ‘catalysts’). Mensen die in staat zijn om decentrale organisaties te creeren en in stand te houden. Katalysatoren hebben een aantal gemeenschappelijke eigenschappen zoals gemeende interesse in anderen, een groot netwerk, natuurlijke drang om anderen te helpen, emotioneel intelligent, vertrouwen in anderen en in decentrale organisatie, etc.

Zoals gezegd, Beckstrom heeft me weten te inspireren en dat betekent dat het boek ‘The Starfish and the Spider’ inmiddels op mijn verlanglijst staat voor deze zomervakantie.