We spraken over het verschil tussen digitalisering en digitale transformatie. Digitalisering richt zich op het efficiënter maken van bestaande processen, terwijl digitale transformatie vraagt om een fundamentele herstructurering: hoe zouden we het organiseren als we helemaal opnieuw mochten beginnen?

Voor publieke organisaties, zoals gemeenten, provincies, waterschappen en de politie, vormt dit een grote uitdaging. Complexe structuren en diverse stakeholders maken verandering lastig, waardoor leiderschap op alle niveaus – strategisch, tactisch en operationeel – cruciaal is.

Een belangrijk punt in ons gesprek was de rol van technologie, zoals AI, als middel om organisaties wendbaarder en effectiever te maken. AI kan bijvoorbeeld professionals in zorg, onderwijs en veiligheid ondersteunen via digitale assistenten. Toch blijft technologie een middel en geen doel op zich. De menselijke factor, zoals een mindset gericht op experimenteren en samenwerken over grenzen heen, is en blijft essentieel.

Daarnaast benadrukte ik het belang van balans: publieke organisaties moeten zowel “run” als “change” combineren. Dat vraagt om een ambidextere aanpak, waarin dagelijkse operationele taken en innovatie hand in hand gaan. Digitale transformatie is echter geen sprint, maar een marathon. In de publieke sector kan het jaren duren voordat fundamentele veranderingen volledig zijn ingebed.

Mijn belangrijkste advies? Begin klein, creëer bewustzijn en leiderschap, en maak technologie ondersteunend aan maatschappelijke doelen. Het zijn niet de tools, maar de mensen die het echte verschil maken.

Voor mij was het een mooie reflectie op digitale transformatie en de uitdagingen waar veel organisaties vandaag de dag mee worstelen. Ik hoop dat het anderen inspireert om ook stappen te zetten in deze richting.