Vanaf het moment dat we elkaar in 1998 leerden kennen tot de dag van vandaag hebben onze paden elkaar steeds gekruist. We hebben samengewerkt en elkaar betrokken in verschillende projecten en trajecten. We hebben elkaar bevraagd, geprikkeld en uitgedaagd, we hebben geëxperimenteerd, bijgeschaafd en geleerd. We spreken over twintig jaar ervaring waarin we beiden in veel verschillende organisaties aan de basis hebben ervaren wat ervoor nodig is om tot fundamentele verandering te komen. Organisaties die radicaal wilden of moesten vernieuwen om ook in de toekomst relevant te zijn. Een vraagstuk wat op dit moment actueler en dringender is dan ooit. En het is misschien juist vanwege de tijd waarin we ons nu bevinden dat we er bewust voor gekozen hebben dit boek zo persoonlijk te maken. Dit was niet altijd het plan. Jaren geleden hebben we in gesprekken met de top van diverse bedrijven (waar we niet zelf bij betrokken waren) feitelijke onderbouwing gezocht voor onze werkwijze en ons model Kleur bekennen. Het waren mooie gesprekken maar we vroegen ons af of het daadwerkelijk zo gevoeld en ervaren werd. We kregen geen grip op een solide verhaal en wisten intuïtief dat slechts de context van anderen beschrijven niet relevant genoeg is. Niet nu. Niet in een tijd die draait om verbinding en waarin precies dit de essentie zou moeten zijn van alles wat je doet. Dus deden we wat we organisaties (zowel in dit boek als op vele andere plekken) adviseren: vanuit je eigen kern en kracht de verbinding aangaan en daarmee een verhaal vertellen wat groter is dan de som der delen.

We leerden elkaar kennen in een project rondom internetbankieren bij ABN AMRO. Ook bij Essent, het lanceren van EnergieDirect, Knab en in de vernieuwing van DeliXL werkten we samen. Ook bij individuele projecten hebben we dikwijls contact gehad om te sparren en te spiegelen. Het zijn onze verschillende karakters en werkwijzen die elkaar complementeren. We beschrijven het wel eens als yin en yang, het vrouwelijke en het mannelijke. Intuïtie en ratio. Je zult in de anekdotes in dit boek dan ook herkennen dat we verschillend zijn. We denken, voelen, ervaren en werken op een bijna tegenovergestelde manier. We zijn van mening dat elke organisatie deze beide aspecten in zich zou moeten hebben. Teveel oude organisaties leunen nog op het ‘harde’ en het feitelijke. Het zijn de organisaties die ervoor kiezen om visies te laten ‘uitrekenen’ door de grote consultancybureaus van de wereld. Hier mist zachtheid, intuïtie en aandacht. Maar let wel, op onderbuikgevoel alleen kom je er ook niet. De juiste mix van beide kwaliteiten vormt in onze ogen de beste voedingsbodem voor vernieuwing en ligt dan ook aan de basis van dit boek.

Tegelijk is er iets wat ons verbindt; we zijn beiden op ons best als we ruimte krijgen om te initiëren, land kunnen ontginnen, mogen experimenteren en als we ons bezig kunnen houden met complexe vraagstukken op onzekere grond. We bloeien op als fundamenten wankelen. Het is precies hier, op het snijvlak van ontwrichting, waar we elkaar steeds weer treffen .

De afgelopen twintig jaar hebben we ons beziggehouden met vernieuwing van organisaties. Dit ging niet altijd zonder slag of stoot. We hebben geleerd door steeds weer te doen. We hebben onze krachten gebundeld en zijn het menigmaal heel erg oneens geweest. We hebben ervaren wat werkt en wat niet. En we hebben besloten dat alles samen te brengen in Kleur Bekennen. Want juist omdat het soms schuurde en er momenten zijn dat we helemaal niets van elkaar begrepen kon dit boek tot stand komen. Het zijn de kritische vragen, twijfelende blikken en het doorspitten van – en lachen om – elkaars anekdotes die de verdieping en veelzijdigheid brachten dit het nodig had. Natuurlijk zijn we niet de eersten die een model presenteren waarmee je tot vernieuwing kunt komen. Zo kennen we sinds de jaren tachtig het 7S-model van de voormalige McKinsey-medewerkers Richard Pascale, Anthony Athos, Tom Peters en Robert Waterman. In de jaren negentig kwam managementgoeroe Jim Collins met het begrip BHAG (Big Hairy Audacious Goal) waarmee hij stelde dat een concreet heldere stip aan de horizon succesvolle bedrijven onderscheidt van minder succesvolle bedrijven. In de jaren daarna volgden vergelijkbare begrippen als purpose (marketing), starten met de waarom-vraag van Simon Sinek en de MTP (Massive Transformatie Purpose) van Salim Ismail en Yuri van Geest.

Kleur bekennen is dan ook niet HET model maar wel ons model. We beseffen goed dat we niet de waarheid bezitten. Er is niet één juiste manier. We hebben enkel beschreven waarvan wij steeds weer hebben ervaren dat het werkt!