Privacy is een ruim begrip: het gaat onder meer om de bescherming van persoonsgegevens, de bescherming van het eigen lichaam en van de eigen woning, de bescherming van familie- en gezinsleven, en het recht vertrouwelijk te communiceren via, brief, telefoon, e-mail en dergelijke. Privacy betekent dat men dingen kan doen zonder dat de buitenwereld daar inbreuk op maakt of zelfs weet van heeft (via: PB).
De onthullingen van de Amerikaans klokkenluider en voormalig medewerker van de CIA Edward Snowden, lieten opnieuw zien dat er veel persoonlijke data wordt verzameld. Van internetbedrijven als Google en Facebook weten we dat inmiddels ook. Deze week publiceerde de Federal Trade Commission (FTC) het rapport Data Brokers: A Call for Transparency and Accounta (pdf), een onderzoek naar negen grote Amerikaanse databrokers. Databrokers zijn bedrijven die hun geld verdienen aan het (veelal zonder je toestemming) grootschalig verzamelen en verkopen van persoonlijke data. Dit soort bedrijven blijven vaak grotendeels onder de radar maar weten inmiddels meer dan bedrijven als Google of Facebook (via: Motherboard).
Op Holland.doc vinden we tal van documentaires zoals Panopticon: illusie van privacy (zie video) die ons een goed beeld geven over privacy in het digitale tijdperk. Het is duidelijk dat onze privacy steeds meer wordt aangetast en dat we ons moeten realiseren dat privacy niet meer is te beschermen door regel- en wetgeving. Het is een illusie om te denken dat de overheid ons kan beschermen. Dat betekent dat we het denken over privacy moeten omkeren. Mensen moeten zich realiseren dat alles wat ze doen, wordt geregistreerd en kan worden gebruikt. Mensen moeten zich realiseren dat als ze sommige zaken privé willen houden, dat ze zichzelf moeten beschermen. Een overheid kan de mensen daarbij helpen.
Privacy is een illusie, leer er mee om te gaan!
9 reacties
Quarks & Co: Die Macht der Daten
http://www1.wdr.de/fernsehen/wissen/quarks/indexquarks100.html
Terechte conclusie. Of om Scott McNealy te citeren toen een journalist hem vroeg hoe het zat met privacy rond zijn nieuwe softwareproduct: “You have no privacy, get over it”.
Privacy is als concept ook relatief nieuw in de miljoenen jaren dat de mensheid bestaat.
Het is te hopen dat het sociaal maatschappelijk bewustzijn rondom dit gegeven verder toeneemt.
Niet alleen moeten we ons bewuster worden van het feit dat er meer informatie over ons leven zichtbaar wordt voor meer mensen (en instanties). Ook zal deze extra transparantie onze tolerantie en vergevingsgezindheid op de proef stellen. Elke scheet met de ‘verkeerde’ kleur wordt immers opgemerkt, en iedereen stinkt wil eens…het leren omgaan met verschillen en de rauwe randjes van het leven vereist ruime geesten.
Ik hoop ten zeerste dat deze geestelijke verruiming even snel gaat als de openbaring van ons priveleven.
Goed stuk! Bewustwording is de sleutel. De vraag hierbij is alleen wat bewustwording betekent en wanneer deze een “acceptabel niveau” heeft bereikt. Met big data, algorithmes en machine learning is het begrijpen van bepaalde data gedreven acties, zelfs voor de experts, een nagenoeg onmogelijke taak.
Ik ben het trouwens niet eens met je conclusie: “Privacy is een illusie, leer er mee om te gaan!”.
Privacy gaat namelijk over het vraagstuk of je als persoon wat te verbergen hebt en dit is voor iedereen wel degelijk het geval.
Zonder privacy heeft iedereen inzicht in jouw banksaldo, lichaam, gedachtes etc. Nog 10 andere treffende redenen heeft Maurits Martijn mooi opgesomd: https://decorrespondent.nl/209/Nee-je-hebt-wel-iets-te-verbergen/7287749535-964b42b6
Idd een goed stuk van Maurits, dank voor de link!
Privacy is een onderwerp dat mij steeds meer bezig houdt. Is het idd een illusie of zijn er toch manieren waarop je privacy kunt waarborgen. Want voor de duidelijkheid, ik ben het wel eens met de stelling van Maurits Martijn (zie reactie hierboven van Dirk) dat we redenen hebben om niet alles met iedereen te willen delen. Mijn stelling is alleen dat privacy een illusie is, zeker als je daarbij moet vertrouwen op wet- en regelgeving van overheden.
De vraag is dus wat kun je zelf kunt doen om privacy te creeren? Als eerste dus bewustwording en dat betekent dat dit onderwerp verplicht aandacht moet krijgen in het (basis)onderwijs. Belangrijke component daarin is dat iedereen de basis moet begrijpen van programmeren. Programmeer of wordt geprogrammeerd (vrij naar program or be programmed van Douglas Rushkoff). Een tweede is dat we ons af en toe moeten kunnen onttrekken aan de dataregistratie. Enerzijds kan dat door helemaal offline te gaan. Anderzijds kan dat door registratieystemen voor de gek te houden. Denk daarbij aan tools als TrackMeNot van filosofe Helen Nissenbaum (zie ook De Correspondent).
Leuk om je vervolgreactie te lezen Marco. Blijft een razend interessant en belangrijk onderwerp.
Eerst een aantal inzichten/ conclusies:
1: Indien bij iemand de kennis en het inzicht ontbreekt over wat er precies aan persoonlijke data wordt opgeslagen, met wie deze wordt gedeeld en hoe deze data wordt gebruikt. Dan kan hij/zij ook niet bepalen of zijn/haar privacy geschonden wordt. Oftewel, de mate van kennis en inzicht bepalen of privacy voor een individu een illusie is of niet. Echter…
2: Inzicht in de dataverzameling en de daarbij behorende algoritmes is vaak dusdanig complex dat zelfs “experts” moeite hebben om de impact op privacy te kunnen begrijpen.
3: Bedrijven met business modellen welke sterk afhankelijk zijn van het verzamelen en gebruiken van persoonlijke data, zullen alles doen om de illusie te creëren dat de mate van privacy door de gebruiker beheert kan worden om weerstand te voorkomen. Facebook en Google zijn daarmee niet de bedrijven waarvan we privacy bescherming kunnen verwachten.
Dus wat te doen?
– Meer aandacht binnen het onderwijs is inderdaad erg belangrijk, maar ik worstel dan wel met het minimale kennisniveau, oftewel punt 2.
– Het installeren van anti-tracking tools zoals TrackMeNot vind ik een goed initiatief om een protestsignaal uit te zenden. Toch verwacht ik dat relatief een zeer kleine groep dergelijke tools zal installeren.
– Het creëren van bewustwording lijkt hoe dan ook de sleutel en moet wellicht meer worden “afgedwongen”? Zelf neig ik steeds meer naar een privacy-indicator van de overheid, waarmee bij iedere website en app een indicator in beeld komt welke aangeeft hoeveel privacy je inlevert bijv. op een schaal van 1 tot 5.
– Daarnaast zouden gebruikers de mogelijkheid moeten hebben om te betalen voor hun toegang in de vorm van geld in plaats van data. Wellicht ook afgedwongen door de overheid?
Hoe dan ook moeten we ervoor zorgen dat privacy geen illusie wordt 😉
Lijkt me een mooi onderwerp voor Media Villa Arnhem. Wie zouden we daar eens als spreker voor kunnen vragen?
Ja top! Wat dacht je van Ronald Voorn van http://science4business.nl/